اشعار شهریار

اشعار شهریار

جوانی حسرتا با من وداع جاودانی کرد

وداع جاودانی حسرتا با من جوانی کرد

اشعار شهریار

بهار زندگانی طی شد و کرد آفت ایام

به من کاری که با سرو و سمن باد خزانی کرد

اشعار شهریار

قضای آسمانی بود مشتاقی و مهجوری

چه تدبیری توانم با قضای آسمانی کرد

اشعار شهریار

شراب ارغوانی چاره رخسار زردم نیست

بنازم سیلی گردون که چهرم ارغوانی کرد

اشعار شهریار

هنوز از آبشار دیده دامان رشک دریا بود

که ما را سینه آتشفشان آتشفشانی کرد

اشعار شهریار

چه بود ار باز می گشتی به روز من توانائی

که خود دیدی چها با روزگارم ناتوانی کرد

اشعار شهریار

جوانی کردن ای دل شیوه جانانه بود اما

جوانی هم پی جانان شد و با ما جوانی کرد

اشعار شهریار

جوانی خود مرا تنها امید زندگانی بود

دگر من با چه امیدی توانم زندگانی کرد

اشعار شهریار

جوانان در بهار عمر یاد از شهریار آرید

که عمری در گلستان جوانی نغمه خوانی کرد

اشعار شهریار

اشعار شهریار

اشعار شهریار

اشعار شهریار

شنیده ام که به شاهان عشق بخشی تاج

به تاج عشق تو من مستحقم و محتاج

اشعار شهریار

تو تاج بخشی و من شهریار ملک سخن

به دولت سرت از آفتاب دارم تاج

اشعار شهریار

کمان آرشه زه کن که تیر لشگر غم

بر آن سر است که از قلب ما کند آماج

اشعار شهریار

اگر که سالک عشقی به پیر دیر گرای

که گفته اند قمار نخست با لیلاج

اشعار شهریار

به پای ساز تو از ذوق عرش کردم سیر

که روز وصل تو کم نیست از شب معراج

اشعار شهریار

زبان شعر نیالوده ام به مدح کسی

ولیک ساز تو از طبع من ستاند باج

اشعار شهریار

به تکیه گاه تو ای تاجدار حسن و هنر

سزد ز سینه سیمین سریر مرمر و عاج

اشعار شهریار

به قول خواجه گر از جام می کناره کنم

به دور لاله دماغ مرا کنید علاج

اشعار شهریار

به روزگار تو یابد کمال موسیقی

چنانکه شعر به دوران شهریار رواج

اشعار شهریار

اشعار شهریار